یَا سَامِعَ الْأَصْوَات
گفت: آدما اگر کسی رو واقعا دوست داشته باشند، خودشون رو در قالب چارچوب ها و قوانین اون فرد قرار می دن!!!!
و ناگهان دنیا بر سرم آوار شد، من چگونه مدعی دوست داشتن "تو" هستم اما هنوز که هنوز است خر خودم را می رانم
و دم از دوست داشتن "تو" می زنم
من را ببخش که "شما" رو "تو" خطاب کردم.
اما اینو بدون:
وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِى النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَها أَنِّى أُحِبُّکَ
پی نوشت:
راست می گفت، آدم اگر کسی رو دوست داشته باشه، شبیه به محبوبش راه میره، شبیه به محبوبش حرف می زنه، شبیه به محبوبش لباس می پوشه، شبیه به محبوبش حتی عبادت می کنه! ، شبیه به محبوبش دوست می داره، شبیه به محبوبش غضب می کنه، شبیه به محبوبش می خنده، شبیه به محبوبش می بخشه، شبیه به محبوبش وعده میده و ...
اصلا می دونی چیه؟
آدم باید بشه اون چیزی که محبوبش می خواد، وگرنه حرف "دوست داشتن" رو که خیلیا می زنن!
اونی که عمل می کنه کجاست؟
و چقدر شبیه "تو" شدن رو من دوست می دارم عزیزم.
